Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Το πιάνουν οι (υπερ) ευαισθησίες του!

Όπως σε όλα, έτσι και στο κομμάτι της ευαισθησίας, πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο. Αν λοιπόν διαπιστώσετε ότι το παιδί σας είναι σχεδόν… εύθραυστο, αναλάβετε δράση για να τεθούν τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση:

Τις φορές που θα γίνετε μάρτυρες μιας αντίδρασης του παιδιού που αγγίζει τα όρια της υπερευαισθησίας, ακόμα και μπροστά σε άλλους, δείξτε ανοχή και κατανόηση. Μην του βάλετε τις φωνές, μην το κοροϊδέψετε, απλά απομονωθείτε μαζί του μέχρι να περάσει η μπόρα και να ηρεμήσει.

Όταν γυρίσετε σπίτι που οι τόνοι θα έχουν πέσει, δώστε στο παιδί να καταλάβει ότι δεν υπάρχει λόγος να στενοχωριέται για κάθε τι δυσάρεστο, παρά μόνο όταν συμβαίνε κάτι πραγματικά σημαντικό. Να είσαστε βέβαια σίγουροι ότι αυτή η συζήτηση θα χρειαστεί να γίνει πολλές φορές ακόμα στο μέλλον.

Εξηγήστε στο παιδί ότι σας αρέσει που είναι ευαίσθητο, παράλληλα όμως-με επιχειρηματολογία συμβατή με την ηλικία του-ότι η υπερευαισθησία που δείχνει σε ορισμένα θέματα είναι περιττή για το ίδιο πρώτα από όλα.

Ζητήστε να σας αναφέρει το ερέθισμα που το έκανε να αντιδράσει έτσι, τι ακριβώς ένιωσε και προτείνετε εναλλακτικούς και κυρίως δόκιμους τρόπους διαχείρισης ανάλογων καταστάσεων στο εξής.

Αν παρατηρήσετε συχνά κρούσματα υπερευαισθησίας ή θλίψης του παιδιού, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να κλείσετε ραντεβού με παιδοψυχολόγο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου